1. Υγρό αποτέλεσμα

Όταν το στερεό έρχεται σε επαφή με το υγρό, οι αρχικές διεπαφές στερεού / αερίου και υγρού / αερίου εξαφανίζονται και σχηματίζεται μια νέα διεπαφή στερεού / υγρού. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται διαβροχή. Για παράδειγμα, οι υφαντικές ίνες είναι ένα πορώδες υλικό με τεράστια επιφάνεια. Όταν το διάλυμα εξαπλωθεί κατά μήκος της ίνας, θα εισέλθει στο κενό μεταξύ των ινών και θα βγάλει τον αέρα, μετατρέποντας την αρχική διεπαφή αέρα / ίνας σε μια διεπαφή υγρού / ίνας. Είναι μια τυπική διαδικασία διαβροχής. ενώ η λύση θα εισέλθει στην ίνα ταυτόχρονα, αυτή η διαδικασία ονομάζεται διείσδυση. Τα επιφανειοδραστικά που βοηθούν τη διαβροχή και τη διείσδυση καλούνται παράγοντες διαβροχής και διεισδυτικά.

2. Γαλακτωματοποίηση

Η γαλακτωματοποίηση αναφέρεται σε δύο αναμίξιμα υγρά (όπως λάδι και νερό), ένα από τα οποία σχηματίζεται με ομοιόμορφη διασπορά πολύ μικρών σωματιδίων (μέγεθος σωματιδίων 10-8 ~ 10-5m) στο άλλο υγρό Ο ρόλος του γαλακτώματος. Σταγονίδια λαδιού διασκορπισμένα σε νερό ονομάζονται γαλακτώματα ελαίου σε νερό (Ο / Δ), και σταγονίδια νερού διασκορπισμένα σε έλαια ονομάζονται γαλακτώματα νερού σε λάδι (W / O). Τα τασιενεργά που μπορούν να βοηθήσουν στη γαλακτωματοποίηση ονομάζονται γαλακτωματοποιητές. Τα τασιενεργά που χρησιμοποιούνται ως γαλακτωματοποιητές έχουν δύο λειτουργίες: σταθεροποίηση και προστασία.

 

(1) Σταθεροποίηση

Ο γαλακτωματοποιητής έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της επιφανειακής τάσης μεταξύ των δύο υγρών για τη σταθεροποίηση του μικτού συστήματος. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν το λάδι (ή το νερό) διασκορπίζεται σε πολλά μικροσκοπικά σωματίδια σε νερό (ή λάδι), η περιοχή επαφής μεταξύ τους διευρύνεται, με αποτέλεσμα την αύξηση του ενεργειακού δυναμικού του συστήματος και μια ασταθή κατάσταση. Όταν προστίθεται γαλακτωματοποιητής, η λιπόφιλη ομάδα του μορίου γαλακτωματοποιητή προσροφάται στην επιφάνεια των σωματιδίων σταγονιδίων ελαίου ενώ η υδρόφιλη ομάδα εκτείνεται στο νερό, και ευθυγραμμίζεται στην επιφάνεια του σταγονιδίου ελαίου για να σχηματίσει υδρόφιλο μοριακό φιλμ, το οποίο μειώνει την ενδιάμεση ένταση λαδιού / νερού, η οποία μειώνει το επίπεδο ενέργειας του συστήματος και μειώνει την έλξη μεταξύ των σταγονιδίων λαδιού, εμποδίζοντας τη συσσώρευση των σταγονιδίων λαδιού και επαναδιαίρεση σε δύο στρώσεις.

(2) Προστασία

Το προσανατολισμένο μοριακό φιλμ που σχηματίζεται από το επιφανειοδραστικό στην επιφάνεια των σταγονιδίων λαδιού είναι ένα ισχυρό προστατευτικό φιλμ που μπορεί να αποτρέψει τη σύγκρουση και τη συγκέντρωση των σταγονιδίων λαδιού. Εάν είναι ένα προσανατολισμένο μοριακό φιλμ που σχηματίζεται από ένα ιοντικό επιφανειοδραστικό, τα σταγονίδια λαδιού θα φορτίζονται επίσης με το ίδιο είδος φορτίου, το οποίο θα αυξήσει την αμοιβαία απώθηση και θα αποτρέψει τη συγκέντρωση των σταγονιδίων λαδιού κατά τις συχνές συγκρούσεις.

 

3. αποτέλεσμα απολύμανσης πλύσης

Λόγω της επίδρασης γαλακτωματοποίησης του επιφανειοδραστικού, τα σωματίδια λίπους και ρύπων που αποσπώνται από τη στερεά επιφάνεια μπορούν να γαλακτωματοποιηθούν σταθερά και να διασκορπιστούν στο υδατικό διάλυμα και δεν θα εναποτίθενται πλέον στην καθαρισμένη επιφάνεια για να σχηματιστεί εκ νέου μόλυνση.

Η διαδικασία αφαίρεσης υγρού λαδιού από την επιφάνεια περιγράφεται παρακάτω για να διευκρινιστεί ο ρόλος των επιφανειοδραστικών. Οι λεκέδες υγρού λαδιού απλώθηκαν αρχικά στη στερεά επιφάνεια. Όταν προστίθενται τασιενεργά, λόγω της χαμηλής επιφανειακής τάσης του, το υδατικό διάλυμα επιφανειοδραστικής ουσίας απλώνεται γρήγορα στην στερεά επιφάνεια και βρέχει τα στερεά και αντικαθιστά σταδιακά τους λεκέδες λαδιού. Οι λεκέδες λαδιού απλώνονται στη στερεά επιφάνεια σταδιακά κυρτώνονται σε σταγονίδια λαδιού (η γωνία επαφής αυξάνεται σταδιακά, αλλάζοντας από διαβροχή σε μη διαβροχή).

 

4. διασπορά αναστολής

Η διαδικασία διασποράς αδιάλυτων στερεών σε διάλυμα με πολύ μικρά σωματίδια για σχηματισμό εναιωρήματος ονομάζεται διασπορά. Το επιφανειοδραστικό που προάγει τη διασπορά στερεών και σχηματίζει ένα σταθερό εναιώρημα ονομάζεται διασκορπιστικό. Στην πραγματικότητα, όταν το ημιστερεό λάδι γαλακτωματοποιείται και διασπείρεται σε ένα διάλυμα, είναι δύσκολο να διακριθεί εάν μια συγκεκριμένη διαδικασία είναι γαλακτωματοποίηση ή διασπορά και ο γαλακτωματοποιητής και το διασκορπιστικό είναι συνήθως η ίδια ουσία, οπότε βάλτε τα δύο μαζί στην πραγματική χρήση. Παράγοντας γαλακτωματοποίησης και διασποράς.

Η αρχή της δράσης των διασκορπιστικών είναι βασικά η ίδια με εκείνη των γαλακτωματοποιητών. Η διαφορά είναι ότι τα διασπαρμένα στερεά σωματίδια είναι γενικά λιγότερο σταθερά από τα γαλακτωματοποιημένα σταγονίδια.

 

5. αποτέλεσμα εφέ

Η κατάσταση του αερίου που διασπείρεται σε υγρό ονομάζεται φυσαλίδα. Εάν ένα συγκεκριμένο υγρό σχηματίζεται εύκολα μεμβράνη και δεν είναι εύκολο να σπάσει, το υγρό θα παράγει πολλές φυσαλίδες όταν αναδεύεται. Μετά την παραγωγή του αφρού, η επιφάνεια του αερίου / υγρού στο σύστημα αυξάνεται σημαντικά, καθιστώντας το σύστημα ασταθές, οπότε ο αφρός είναι εύκολο να σκάσει. Όταν το επιφανειοδραστικό προστίθεται στο διάλυμα, τα μόρια τασιενεργού προσροφώνται στη διεπαφή αερίου / υγρού, η οποία όχι μόνο μειώνει την επιφανειακή τάση μεταξύ των φάσεων αερίου / υγρού, αλλά επίσης σχηματίζει ένα μονομοριακό φιλμ με συγκεκριμένη μηχανική αντοχή για την παραγωγή του αφρού δύσκολο να σκάσει.

Τα επιφανειοδραστικά υδατικά διαλύματα έχουν διαφορετικούς βαθμούς αφρισμού. Γενικά, τα ανιονικά τασιενεργά έχουν ισχυρότερες ιδιότητες αφρισμού, ενώ τα μη ιονικά τασιενεργά έχουν ασθενέστερες ιδιότητες αφρισμού, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται πάνω από το σημείο νέφους.

Επειδή η επιφάνεια του αφρού έχει ισχυρή επίδραση προσρόφησης στη βρωμιά, η ανθεκτικότητα του πλυσίματος βελτιώνεται και μπορεί επίσης να αποτρέψει την επανέναρξη της βρωμιάς στην επιφάνεια του αντικειμένου. Επομένως, οι άνθρωποι πιστεύουν πάντα ότι τα απορρυπαντικά με καλές ιδιότητες αφρισμού έχουν ισχυρή ικανότητα απολύμανσης. Επομένως, πολλά υγρά απορρυπαντικά θα μειώσουν την πίεση της αντλίας εκτόξευσης και δεν ευνοούν το ξέπλυμα. Επομένως, στην περίπτωση αυτή πρέπει να χρησιμοποιούνται μη ιοντικοί τύποι χαμηλού αφρισμού. Επιφανειοδραστικό.

 

6. διαλυτοποίηση

Η διαλυτοποίηση αναφέρεται στην επίδραση των επιφανειοδραστικών στην αύξηση της διαλυτότητας των ελάχιστα διαλυτών ή αδιάλυτων ουσιών στο νερό. Για παράδειγμα, η διαλυτότητα του βενζολίου στο νερό είναι 0,09% (κλάσμα όγκου). Εάν προστεθούν επιφανειοδραστικά (όπως ελαϊκό νάτριο), η διαλυτότητα του βενζολίου μπορεί να αυξηθεί στο 10%.

Το αποτέλεσμα διαλυτοποίησης είναι αδιαχώριστο από τα μικκύλια που σχηματίζονται από τασιενεργά σε νερό. Τα μικκύλια είναι μικκύλια που σχηματίζονται από τις αλυσίδες υδρογονάνθρακα στα επιφανειοδραστικά μόρια που κινούνται πιο κοντά στο υδατικό διάλυμα λόγω υδρόφοβης αλληλεπίδρασης. Το εσωτερικό του μικκυλίου είναι στην πραγματικότητα ένας υγρός υδρογονάνθρακας, οπότε οι μη πολικές οργανικές διαλυτές ουσίες όπως το βενζόλιο και το ορυκτέλαιο που είναι αδιάλυτα στο νερό είναι ευκολότερο να διαλυθούν στο μικκύλιο. Η διαλυτοποίηση είναι η διαδικασία των μικκυλίων που διαλύουν τις λιπόφιλες ουσίες. Είναι ένα ειδικό αποτέλεσμα των επιφανειοδραστικών. Επομένως, μόνο όταν η συγκέντρωση του επιφανειοδραστικού στο διάλυμα είναι πάνω από την κρίσιμη συγκέντρωση μικκυλίων, υπάρχουν περισσότερα μεγάλα μικκύλια στο διάλυμα. Η διαλυτοποίηση συμβαίνει μόνο όταν ο χρόνος, και όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος των μικκυλίων, τόσο μεγαλύτερη είναι η ικανότητα διαλυτοποίησης.

Η διαλυτοποίηση διαφέρει από τη γαλακτωματοποίηση. Η γαλακτωματοποίηση είναι ένα ασυνεχές και ασταθές σύστημα πολλαπλών φάσεων που λαμβάνεται με διασπορά μιας υγρής φάσης σε νερό (ή άλλη υγρή φάση), ενώ η διαλυτοποίηση έχει ως αποτέλεσμα το διαλυτοποιημένο διάλυμα και η διαλυτοποιημένη ουσία να βρίσκονται στο ίδιο μονοφασικό ομοιογενές και σταθερό σύστημα σε ένα φάση. Μερικές φορές το ίδιο επιφανειοδραστικό έχει αποτελέσματα γαλακτωματοποίησης και διαλυτοποίησης, αλλά μόνο όταν η συγκέντρωσή του είναι πάνω από την κρίσιμη συγκέντρωση μικκυλίων μπορεί να έχει αποτελέσματα διαλυτοποίησης.

 

7. μαλακό και ομαλό

Όταν τα μόρια τασιενεργού ευθυγραμμίζονται στην επιφάνεια του υφάσματος, ο σχετικός συντελεστής στατικής τριβής του υφάσματος μπορεί να μειωθεί. Όπως γραμμικός αλκυλ πολυόλης πολυοξυαιθυλενο αιθέρας, γραμμικός αλκυλ λιπαρός οξύ πολυοξυαιθυλενο αιθέρας και άλλα μη ιονικά τασιενεργά και μια ποικιλία κατιονικών επιφανειοδραστικών έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του συντελεστή στατικής τριβής του υφάσματος, έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί Χρησιμοποιείται ως μαλακτικό υφάσματος. Τα επιφανειοδραστικά με διακλαδισμένα αλκύλια ή αρωματικές ομάδες δεν μπορούν να σχηματίσουν τακτοποιημένη διευθυντική διάταξη στην επιφάνεια του υφάσματος, επομένως δεν είναι κατάλληλα για χρήση ως μαλακτικό.

 

8. Αντιστατικό αποτέλεσμα

Ορισμένα ανιονικά τασιενεργά και κατιονικά τασιενεργά τεταρτοταγούς άλατος αμμωνίου είναι εύκολο να απορροφήσουν νερό και να σχηματίσουν ένα στρώμα αγώγιμου διαλύματος στην επιφάνεια του υφάσματος, οπότε έχουν αντιστατικά αποτελέσματα και χρησιμοποιούνται ως αντιστατικοί παράγοντες για υφάσματα χημικών ινών. βακτηριοκτόνο δράση

Τα βακτηριοκτόνα τεταρτοταγούς αμμωνίου έχουν τις ιδιότητες των ιοντικών ενώσεων. Είναι εύκολα διαλυτά στο νερό, αλλά όχι σε μη πολικούς διαλύτες, και έχουν σταθερές χημικές ιδιότητες. Ο μηχανισμός δράσης αυτού του είδους των βακτηριοκτόνων είναι κυρίως μέσω ηλεκτροστατικής δύναμης, δύναμης δέσμευσης υδρογόνου και υδρόφοβης σύνδεσης μεταξύ μορίων επιφανειοδραστικής ουσίας και μορίων πρωτεΐνης κ.λπ., για την προσρόφηση αρνητικών φορτισμένων βακτηρίων και την αναστολή τους να συγκεντρωθούν στο κυτταρικό τοίχωμα, προκαλώντας λύση και παραγωγή. . Η αποφρακτική επίδραση του δωματίου προκαλεί την αναστολή της ανάπτυξης βακτηρίων και το θάνατο. Ταυτόχρονα, η υδρόφοβη αλκυλομάδα της μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσει με την υδρόφιλη ομάδα βακτηρίων για να αλλάξει τη διαπερατότητα της μεμβράνης και στη συνέχεια να υποβληθεί σε λύση, να καταστρέψει την κυτταρική δομή και να προκαλέσει κυτταρική διάλυση και θάνατο. Αυτό το είδος μυκητοκτόνων έχει υψηλή απόδοση, χαμηλή τοξικότητα, χωρίς συσσώρευση, μέτρια τοξικότητα στα ψάρια, δεν επηρεάζεται εύκολα από τις αλλαγές στο pH, είναι βολικό στη χρήση, έχει ισχυρή επίδραση απολέπισης στο στρώμα βλέννας και έχει σταθερές χημικές ιδιότητες, διασπορά και αναστολή διάβρωσης Καλή λειτουργία και άλλα χαρακτηριστικά.

Από την ανακάλυψη της βακτηριοκτόνου επίδρασης των κατιονικών επιφανειοδραστικών ουσιών το 1935, έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα προϊόντα βακτηριοκτόνου άλατος τεταρτοταγούς τεταρτοταγούς αμμωνίου 4 έως 6. Η πρώτη γενιά είναι χλωριούχο αλκυλο διμεθυλο βενζυλο αμμώνιο, χλωριούχο κετυλο τριμεθυλο αμμώνιο, κ.λπ. η δεύτερη γενιά είναι το παράγωγο πρώτης γενιάς, το οποίο πραγματοποιείται στον δακτύλιο βενζολίου ή στο τεταρτοταγές άζωτο του άλατος τεταρτοταγούς αμμωνίου που λαμβάνεται με αντίδραση υποκατάστασης: το προϊόν τρίτης γενιάς είναι το χλωριούχο διαλκυλο διμεθυλο αμμώνιο, όπως το χλωριούχο διμεθυλο διμεθυλο αμμώνιο κ.λπ. η τέταρτη γενιά είναι ένα σύνθετο προϊόν της πρώτης και τρίτης γενιάς · Υποκατεστημένα ως άλατα διπλού τεταρτοταγούς αμμωνίου όπως: αιθυλενο δις (δωδεκυλο διμεθυλο αμμωνιο βρωμίδιο), ανήκουν σε επιφανειοδραστικά τύπου δίδυμης ή διμερούς.

Το βακτηριοκτόνο τεταρτοταγούς αμμωνίου όχι μόνο έχει βακτηριοκτόνο δράση, αλλά επίσης έχει ισχυρή επίδραση απολέπισης στην λάσπη. Μπορεί να σκοτώσει τα βακτήρια που μειώνουν τα θειικά που αναπτύσσονται κάτω από τη λάσπη. Έχει επίσης ανασταλτικό και συνεργιστικό αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιείται με άλλους παράγοντες. Τα συνηθισμένα είναι 1227 (δωδεκυλο διμεθυλοβενζυλο χλωριούχο αμμώνιο), 1231 (δωδεκυλο τριμεθυλο χλωριούχο αμμώνιο), δωδεκυλο διμεθυλο βενζυλο αμμωνιο βρωμίδιο, 1427 (δεκατέσσερα αλκυλο διμεθυλο βενζυλο αμμωνιο χλωρίδιο), δωδεκυλο διμεθυλο αμμωνιο βρωμίδιο, τετραδεκυλο διμεθυλο χλωριούχο αμμώνιο